قبل از این‌که به سراغ اصل مطلب برویم، لازم دانستیم کمی درباره هدف جدا کردن اتاق بچه صحبت کنیم. مسلماً همه والدین تمایل دارند کودکانی مستقل، شاد، مسئولیت‌پذیر و سالم به جامعه تحویل دهند.
اما خوابیدن کودک به‌صورت طولانی‌مدت در کنار والدین، این حس استقلال، مسئولیت‌پذیری، سلامت روان و ویژگی‌های دیگر شخصیتی را از او می‌گیرد و در واقع فردی با روحیه نه‌چندان خوب وارد جامعه خواهد شد.
شاید فکر کنید قصد بزرگ جلوه دادن این موضوع را داریم، اما جالب است بدانید که این مسئله بسیار حائز اهمیت است و توجه نکردن به آن اتفاقات جبران‌ناپذیری به همراه خواهد داشت.
بنابراین می‌توان صراحتاً بیان کرد که هدف از جدا کردن اتاق بچه، تحویل کودکتان با روح و روان سالم به جامعه خواهد بود.
خوابیدن بچه در اتاق والدین چه تبعاتی دارد؟
زمانی که کودک در طولانی‌مدت در اتاق والدین بخوابد، دو اتفاق خواهد افتاد:
وابستگی کودک به والدین
اجازه والدین به خوابیدن کودک در اتاق یا تخت‌خواب آن‌ها، نه‌تنها استقلال را از او می‌گیرد، بلکه باعث می‌شود تا فرصت و شرایط درست و کافی برای تصمیم‌گیری صحیح نداشته باشد.
شاید کودک از تاریکی، تنهایی، هیولا و مشکلات مشابه بترسد و به اتاق والدین پناه آورد اما وظیفه والدین این است که با قدرت و توانایی‌هایی که دارند، این موضوع را به بهترین شکل کنترل کنند و جلوی وابستگی کودک به خود را بگیرند.
کاهش صمیمیت میان والدین
قطعاً والدین نیاز به یک خلوت و تنهایی به‌منظور تجدید صمیمیت میان خود دارند. اما زمانی که کودک در اتاق خواب والدین حضور داشته باشد، آن‌ها فرصت کافی برای عشق‌بازی و ایجاد صمیمیت پیدا نخواهند کرد.
بدون شک این مسئله تأثیر منفی روی روابط آن‌ها می‌گذارد و ممکن است حتی رابطه با کودکشان را تحت شعاع خود قرار دهد.
شاید در حال حاضر به این موضوع فکر کنید که راحتی فرزند از اهمیت بالاتری برخوردار است اما باید بدانید که زندگی سالم و مداوم تا حد زیادی در گرو رابطه خوب و صمیمی میان والدین خواهد بود.
به عبارت دیگر می‌توان گفت سطح اهمیت روابط جنسی و صمیمیت میان والدین به همان اندازه اهمیت خواهد داشت که راحتی فرزند مهم است.
بهترین سن جدا کردن اتاق کودک
برای جدا کردن اتاق بچه، بهتر است عجولانه عمل نکنید و به عواملی مانند سن کودک توجه ویژه‌ای داشته باشید.
قبول داریم یکسان نبودن شرایط موجود در خانواده‌های مختلف، روحیه متفاوت کودکان و مسائل دیگر باعث می‌شود نتوانیم یک روش کلی معرفی کنیم.
اما در پاسخ به این سؤال که از چه سنی کودک باید جدا بخوابد، باید بگوییم طبق آمارهای موجود بهترین سن جدا کردن اتاق کودک، یک سالگی تا یک سال و نیمی او خواهد بود.
قبل از این‌که کودک به سن یک سال تا یک سال و نیم برسد، توصیه ما این است که حتماً در اتاق والدین بخوابد. شاید بپرسید چرا؟
برای پاسخ به این سؤال لازم دانستیم به موارد زیر اشاره کنیم:
کاهش خطر سندروم مرگ ناگهانی
دلایل چندان مشخصی برای سندروم مرگ ناگهانی نوزادان مطرح نشده است. اما تحقیقات نشان می‌دهد که اگر نوزاد تا یک سالگی در اتاق والدین بخوابد، به‌خاطر حضور آن‌ها خوابی سبک‌تر را تجربه می‌کند که این موضوع تا ۵۰ درصد روی کاهش خطر سندروم مرگ ناگهانی تأثیر می‌گذارد.
مسئله دیگر مربوط به شیردهی مادر در هر ساعت ممکن از شبانه‌روز است. زمانی که کودک در خواب از شیر مادر به‌صورت مرتب تغذیه کند، خطر سندروم مرگ ناگهانی نوزاد چیزی به اندازه ۷۰ درصد کاهش پیدا خواهد کرد.
تقویت روابط کودک و والدین
مسلماً در دوران بارداری، نوزاد به فضای رحم عادت کرده بود و حالا باید با کمک والدین، به فضای بیرون از آن عادت کند.
خوابیدن کودک تا قبل از یک سالگی در کنار والدین، کمک می‌کند تا سریع‌تر به فضای بیرون اخت بگیرد و سطح آرامش او با صدای تنفس والدین به‌شدت افزایش پیدا کند.
راهکارهای اصولی برای جدا کردن اتاق بچه
جدا کردن اتاق بچه باید با توجه به راهکارهای خاصی انجام شود تا نتیجه دلخواه والدین را داشته باشد. به تعداد کمی از آن‌ها در تاپیک مربوط به جدا کردن اتاق خواب کودک نی نی سایت نیز اشاره شده است. این راهکارها به شرح زیر هستند:
استفاده از کلمات مثبت به جای عبارات تند
والدین برای جدا کردن اتاق خواب، گاهی از عبارت‌های تند که حس سرزنش کردن دارند استفاده می‌کنند تا به عبارتی کودک از آن‌ها حساب ببرد. در صورتی که این کار اصلاً درست و کارآمد نیست و بهتر است از کلمات و عبارات مثبت استفاده شود.
تعریف و تمجید از کودک، دادن احساس قدرت به او و مواردی از این قبیل می‌تواند در این زمینه به والدین کمک فراوانی کند.
پیروی از یک برنامه مشخص
گاهی ممکن است والدین به‌خاطر عشق زیاد به فرزندان، از برنامه مشخص خود دست بکشند و امری را که بابت آن مدت‌ها به خود و فرزند سختی داده بودند، بی‌ارزش کنند.
زمانی که والدین تصمیم به جداسازی اتاق کودک می‌گیرند، نباید برنامه خود را تغییر دهند و به کودک بگویند نه یعنی نه. حتی اگر ۴ صبح کودک بیدار شد و خواست کنار والدین خود بخوابد، باید به او بگویند نه و او را تا اتاق شخصی خود همراهی کنند.
آموزش استقلال
طبق این راهکار، والدین باید کمک کنند تا کودک استقلال را یاد بگیرد و وابستگی خود را از والدین در هنگام خواب کاهش دهد. این تکنیک در متون مختلف با نام‌های زیادی شناخته می‌شود که محو شدن حضور والدین یکی از رایج‌ترین نام‌های آن است.
در این تکنیک، والدین باید کم‌کم حضور خود در اتاق خواب کودک را کم‌رنگ‌تر سازند. به‌عنوان مثال اگر در ابتدا لازم بود تا مادر یا پدر در تخت کودک به‌صورت خوابیده حضور پیدا کنند تا او بخوابد، حال باید به این شکل عمل کند که کودک را روی تخت بخوابانند و کارهای زیر را انجام دهند:
در کنار او روی تخت بنشینند.
در کنار او روی صندلی یا زمین بنشینند.
صندلی را با فاصله بیشتری از او قرار دهند.
در چارچوب درب منتظر خوابیدن کودک در اتاق خودش شوند.
بیرون از اتاق منتظر بمانند تا کودک بخوابد.
در نهایت اجازه دهند تا او بدون حضور والدین به خواب برود.
شاید اجرایی کردن این تکنیک زمان‌بر باشد و هفته‌ها والدین را درگیر کند، اما قطعاً نتیجه دلخواه آن‌ها را خواهد داشت.
شروع سریع
زمانی که تصمیم به جدا کردن اتاق بچه می‌گیرید، تمامی جوانب را در نظر بگیرید و سریعاً تصمیم خود را عملی کنید. اجازه ندهید سن کودک افزایش پیدا کند و بعد از آن تصمیم به این کار بگیرید. چون نتیجه آن چیزی جز سخت‌تر کردن شرایط برای خودتان و فرزندتان نیست.
پس بهتر است زمان جدا کردن اتاق بچه را به تعویق نیندازید و بعد از تحقیق راجع به این‌که نوزاد از چند ماهگی باید در اتاق خود بخوابد، برای انجام این امر اقدام کنید.
برای راهنمایی در زمینه جدا کردن اتاق بچه می‌توانید با مشاوران متخصص روان‌شناسی همیشه آنلاین پذیرش ۲۴ در هر ساعت از شبانه‌روز صحبت کنید و بهترین تصمیم را بگیرید.
چون متأسفانه یک سری از والدین به‌خاطر علاقه، اجازه می‌دهند فرزند تا ۳ الی ۵ سالگی در رختخواب یا اتاق آن‌ها شب را سپری کند. راجع به نحوه جدا کردن تخت کودک با سن بالا، در بخش‌های بعدی صحبت خواهیم کرد.
استفاده از تشویقی
در تربیت کودک، تشویق و تنبیه بسیار اهمیت دارد. زمانی که والدین برای مسائل مختلف یک سری تشویقی و تنبیه برای کودک تعیین کنند، می‌توانند سریع‌تر به نتیجه دلخواه برسند.
برای خواباندن کودک در اتاق خود، بهتر است برای او هدیه‌های متنوعی تهیه کنید. خرید اسباب‌بازی، عروسک شخصیت‌های کارتونی موردعلاقه او، استیکر، خوراکی‌های خوشمزه و راهکارهای مشابه می‌تواند کودک را برای جدا خوابیدن از والدین ترغیب کند.
پذیرفتن ترس‌های کودک
گفتگو با کودک و پذیرفتن ترس‌های او از اتاق و محل خواب، باعث دریافت حمایت والدین از طرف کودک می‌شود. گاهی ممکن است چیزهایی که از دید یک انسان بالغ مسخره به نظر آید، ترس واقعی یک کودک باشد.
بنابراین برای این‌که اجازه دهید کودک بر ترس‌های خود غلبه کند و با شکست آن‌ها قادر به خوابیدن در اتاق خود باشد، از راهکارهایی مانند پتوی محافظ استفاده کنید.
عشق‌ورزی به کودک
بچه به محبت بی‌حدواندازه والدین خود نیاز دارد. زمانی که کودک سهمیه روزانه محبت را از والدین دریافت نکرده باشد، شب‌ها قبل از خواب بهانه‌گیری می‌کند و این امر کاملاً طبیعی است.
پس سعی کنید در طول روز به کودک عشق بورزید، او را ببویید، ببوسید و در آغوش بکشید تا انتظار و حسرت محبت والدین، فرآیند خواب او را دچار اختلال نکند.
بستن درب اتاق خواب
نور، صدا یا هر عامل خارجی دیگری باعث می‌شود تا کودک نتواند درست بخوابد. گاهی باز گذاشتن درب اتاق خواب کودک، یک محبت از طرف والدین تلقی می‌شود و اکثراً به‌خاطر نگرانی‌های موجود است.
اما لازم است بدانید که باز گذاشتن درب اتاق، محبت شما را نشان نمی‌دهد و تنها جلوی داشتن خواب راحت کودک را می‌گیرد.
اگر با بستن درب اتاق احساس نگرانی می‌کنید، می‌توانید استفاده از مانتیورهای مخصوص نگهداری از کودک را مدنظر قرار دهید و از طریق آن حرکات کودک خود را زیر نظر داشته باشید.
گرد آورنده : سرکار خانم نوری فر (مربی)
تایید کننده : سرکار خانم تیموری (مدیریت آموزشگاه)
منبع : تیم تولید محتوای پزشکی و سلامتی