همسالان کودکان یکی از بیشترین تاثیر پذیری ها را بر روی کودک دارند،رابطه ی کودک با همسالان خود براساس یک سطح افقی میباشد و این به این معناست که ارتباط کودک معمولا با هم سن های خودش که از نظر فرهنگی طبقه اجتماعی و تحصیلی موقعیت مشابهی دارند بیشتر میباشد،کودک بعد از دوسالگی کم کم یاد می‌گیرد که می‌تواند با کودک های همسن و سال خودش ارتباط بگیرد و از آن ها چیزهای جدید بیاموزد.
زمانیکه کودک به مرحله ی میانی دوره کودکی خود می‌رسد سعی می‌کند با افرادی دوست شود که بتوانند نیازهای اورا برطرف کنند و از این رو سعی می‌کند با همسایه ها و افراد نزدیک خود دوست شده و در زمان نیاز از آن ها کمک بگیرد،البته دوستی هایی که شکل می‌گیرد در پایان دوره کودکی بسیار متفاوت تر از ابتدای دوران کودکی میباشد
زیرا این کودکان سعی میکنند ویژگی های شخصیتی دیگران را ببیند و درصورتی که آن هارا بپسندد با آن ها ارتباط برقرار کنند.نقش همسالان در تربیت کودک زیاد است براساس سنی که دارند و دوست هایی که پیدا میکنند این تاثیرات بسیار متفاوت خواهد شداز مهم ترین نقش همسالان در تربیت کودک می‌توان به یادگیری مهارت های اجتماعی کودکان اشاره کرد،کودکانی که با دیگران دوست می‌شوند یک سری مهارت های مهمی را یاد می‌گیرند و این مهارت ها درآینده به درد آن ها می‌خورد این مهارت ها عبارتند از: مهارت رقابت سالم،مهارت،دوست یابی،مهارت صمیمی شدن با دیگران ،،کودکانی که برای خود دوست پیدامیکنند می‌توانند شخصیتی مستقل تر از دیگران برای خود بسازند
درواقع رشد شخصیت کودکان زمانی اتفاق می افتد که کودک با کودکان دیگر درارتباط میباشد و از آن ها چیزهایی می آموزد و سعی می‌کند ویژگی های مهم شخصیتی که دیگران دارند که منجر به تشویق شدنشان می‌شود را بردارند و خود نیز شبیه به آن عمل کنند،و گاهی کودک برای دیده شدن توسط پدر و مادر ویژگی های منفی شخصیت دوستان را برداشته و از روی آن ها تقلید می‌کند.بنابراین می‌توان گفت همیشه وجود دوستان برای کودک مفید نمی‌باشد و والدین نیز باید به آن ها توجه ویژه ای نشان بدهند تا کودک برای توجه دست به کارهای بد و خطرناکی نزند.از دیگر نقش های همسالان در تربیت کودک دستیابی به استقلال میباشد،کودکانی که سعی میکنند دوست های مناسب برای خود انتخاب کنند دوست دارند مستقل باشند و برای این کار سمت افرادی می‌روند که بیشتر مورد تایید خانواده ها باشد تا بتوانند به خانواده بیاموزند که توانایی انتخاب درست و مستقل شدن را دارند و والدین اعتماد بیشتری نسبت به آنها پیداکنند.زمانی که کودک شما دوست دارد مستقل شود باید به او اجازه های لازم را بدهید و از دور مراقب او باشید،کودک برای اینکه بتواند درمیان جامعه زندگی کند نیازمند روابط اجتماعی از دوران کودکی میباشد.
بحث و نتیجه گیری:
کودک از زمانی که متولد می‌شود به خانواده وابستگی داردو این وابستگی درسنین ۸ تا ۱۲ سال افزایش می یابد،درواقع کودکان دراین سنین سعی میکنند مطابق میل خانواده و درچهارچوب آن ها رفتار کنند،درواقع این رفتارها به آن ها کمک می‌کند تا بتوانند دوستی های با دوام تری داشته باشند
والدین باید بدانند که نقش همسالان در تربیت کودک بسیار زیاد است بنابراین علاوه بر کنترل کودک باید بتوانید روابط میان کودکان را آسان تر کنید تا بتوانند چیزهایی که باید را از دیگران و همسالان خود بیاموزند
گرد آورنده : سرکار خانم علیپور (مربی)
تایید کننده : سرکار خانم تیموری (مدیریت آموزشگاه)
منبع : معصومه تراب بیگی،زهرا اسکندری